دکتر مجتبی مقصودی

دانشیار رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی


دانشیار رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
آخرین نظرات
۱۱
مهر
چه چالش هایی هویت ایرانی را تهدید می کند؟ انجمن علوم سیاسی ایران دومین نشست خود را از سری نشست های نقد و بررسی کتاب برگزار کرد . در این نشست کتاب « بنیادهای هویت ملی ایران » اثر دکتر حمید احمدی که از سوی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری منتشر شده‌ است با حضور جمع کثیری از علاقمندان ، در دفتر جدید انجمن علوم سیاسی ایران مورد نقد و بررسی قرار گرفت . این نشست با حضور و مشارکت استاد کاوه بیات، دکترکاووس سیدامامی، دکتر مجتبی مقصودی و حمید احمدی در عصر روز 29/1/1390 برگزار شد . در ابتدا از مولف کتاب تقاضا شد که به طور مختصر این کتاب را معرفی کنند.
  • مجتبی مقصودی
۲۶
شهریور
خردنامه همشهری، شماره 20، آبان 1386مجتبی مقصودیمقدمه ژورنالیسم Journalism یا روزنامه‌نگاری علاوه برشاخص های معمول ، با دو مؤلفه: حرفه‌ای بودن و طیف وسیع و متنوع مخاطبان مورد شناسایی قرار می‌گیرد. زمانی روزنامه‌نگاری؛ یک سویه، محدود و معطوف به انتشار مکتوب، زمانمند گزارش، اخبار و حوادث و تجزیه و تحلیل آنها بود و خصلت طبع و نشر و تعهد به دوره زمانی انتشار اعم از روز، هفته و ماه، مبنای ارزیابی آن قلمداد می‌شد، حال آنکه در حال حاضر با گسترش عرصه ژورنالیسم به رادیو، تلویزیون، شبکه‌های اینترنتی و وبلاک‌ها طیف وسیعی از ژورنالیسم امکان ظهور و بروز یافت و در این میان ژورنالیسم قومی همچون ژورنالیسم شهروندی، حرفه‌ای، فلسفی با دیگر انواع آن یعنی سایبر ژورنالیسم، فتوژورنالیسم و ژورنالیسم تلویزیونی با بهره‌گیری از ابزار و تفکیک‌های نوین به گردآوری، تجزیه و تحلیل و ارائه اخبار حوادث جاری، روزنامه‌ها و مسائل در اشکال و شیوه‌های خاص خود می‌پردازند.
  • مجتبی مقصودی
۲۵
شهریور
رهیافت سیاسی و بین المللی ، سال پنجم، شماره 19 ، پاییز 1388( علمی _ پژوهشی ): 118 - 79                                                                                                                                                                 مجتبی مقصودیمنیره عرب                                                                                                                                                                                                                                                        چکیده   قوانین اساسی یکی از ابزارهای فهم سیاست خارجی کشورها به شمار آمده و به واسطه ی تعیین اصول و اهداف کلی در حوزه سیاست خارجی، از جایگاهی ویژه برخوردارند. قوانین اساسی در تمامی کشورهای جهان به عنوان منبعی موثق در ترسیم راهبردها و کنش های سیاست خارجی در نظر گرفته می شود.   قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که پس از پیروزی انقلاب اسلامی تدوین و به تصویب رسید،عمدتا متأثر از آموزه های مذهبی و ایدئولوژی اسلامی بود. در این قانون اساسی؛ سیاست خارجی از مقولاتی است که نگاهی در خور توجه به آن مبذول شده و از جایگاهی ویژه  برخوردار گردیده است، چنان که این سیاست خارجی در قالب ماهیت انقلابی و متأثر از فضای ایدئولوژیک نظام درصدد است که با طراحی جامعه آرمانی و ارائه ی الگوهای جدید رفتاری؛ راهکاری ویژه در روابط خارجی ایران با بازیگران دولتی ، غیردولتی و نهادهای بین المللی و منطقه ای و حتی مسایل و موضوعات مبتلابه ایران، جهان اسلام و مسلمانان و نظام بین الملل  ترسیم نماید.   در این پژوهش ضمن پرداختن به نظریه نهادسازی، چگونگی شکل گیری سیاست خارجی درقانون اساسی ایران، در مرحله تصویب و بازنگری مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. مقایسه جایگاه سیاست خارجی در دو قانون اساسی مشروطه و نظام کنونی نیز از اهمیت شایانی برخوردار است که در بخشی دیگر از مقاله به این مهم پرداخته شده است و ویژگی ها و رویکرد های هر یک مورد توجه قرار خواهد  گرفت.  در آخرین بخش مقاله با بهره گیری از مطالعات تطبیقی به بررسی جایگاه سیاست خارجی در قوانین اساسی کشورهای آمریکا، فرانسه، هند، ترکیه و افغانستان در مقایسه با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پرداخته خواهد شد.    به لحاظ روش شناسی این پژوهش با بهره گیری از روش  مطالعات تطبیقی و تحلیل گفتمان قوانین اساسی  انجام  شده است . متن قوانین اساسی 6 کشور مورد مطالعه و نیز صورت مذاکرات مجلس شورای ملی ( دوره نخست)،  مجلس خبرگان قانون اساسی وشورای بازنگری به عنوان منابع دست اول و در مواردی برخی منابع دست دوم مستند یافته های پژوهشی این مطالعات می باشد.کلید واژه ها: قانون اساسی، سیاست خارجی، ایران، مطالعه تطبیقی، نهاد سازی، تحلیل گفتمان
  • مجتبی مقصودی
۲۵
شهریور
در کتاب: آرا و اندیشه سید جمال الدین اسد آبادی (به اهتمام بهرام نوازنی) تهران، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، 1388                                                                                                  مجتبی مقصودی                                                                                                منیره عربچکیده:    مطبوعات به مثابه یکی از موسسات تمدنی در دو سده اخیر به عاملی مهم و تاثیر گذار در تحولات سیاسی- اجتماعی جوامع تبدیل شده است . این کارکرد در جوامع در حال توسعه و در فقدان و یا ضعف نهادهای مدنی بیشتر محسوس است.   در دوران ناصر الدین شاه، به دلیل شرایط سیاسی حاکم بر جامعه و کشور، از سوی روشنفکران توجه ویژه ای به مطبوعات، به عنوان ابزاری جدید در ایجاد آگاهی و بیداری مردم و تغییر در مناسبات قدرت شد. در این میان ورود مفاهیم نوظهور چون آزادی، قانون و دموکراسی به ادبیات سیاسی ایران و تلاش برای نهادینه سازی  این مفاهیم جدید در کشور از یک سو و خودکامگی و استبداد رو به تزاید ناصر الدین شاه از سویی دیگر، روشنفکران و آزادی خواهان ایران را به مهاجرت واداشت. این مهاجرت بستر ساز روزنامه نگاری تبعیدی در اروپا و آسیا شد و فصل نوینی را در مطبوعات پیش از مشروطه گشود.   در تاریخ مطبوعات در تبعید، سید جمال الدین اسد آبادی از شخصیت های مهم و با نفوذ به شمار می آید و دوری از وطن نتوانست اشتیاق وی را برای اصلاح امور مسلمانان جهان و ایران کاهش دهد. سید جمال با بهره گیری از مطبوعات، با تاکید بر موضوعات و مسایل سیاسی مربوط به شرق به توسعه و پخش افکار آزادی خواهانه و مترقی از طریق انتشار روزنامه های عروة الوثقی ، ضیاء الخافقین ، معلم شفیق در پاریس ، لندن ،هند و همکاری وی با ملکم خان در انتشار روزنامه قانون پرداخت.   در این پژوهش ضمن بررسی اجمالی مطبوعات و مروری بر شرایط سیاسی حاکم بر دوران ناصر الدین شاه، مطبوعات در تبعید را با تاکید بر اندیشه های سید جمال الدین اسد آبادی مورد توجه قرار داده و با بهره گیری از روش تاریخی- تحلیلی و در مواردی مستند به منابع دست اول، و همچنین روش تحلیل محتوا، با مروری بر مقالات وی در عروة الوثقی و قانون به بحث و بررسی جایگاه ویژه ی سید جمال در آگاه سازی و اتحاد جوامع اسلامی خواهیم پرداخت.کلید واژه ها: مطبوعات در تبعید، سید جمال الدین اسد آبادی، عروة الوثقی، قانون
  • مجتبی مقصودی
۱۰
ارديبهشت
دکتر مجتبی مقصودی ، مدیر گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی ، از بانیان اصلی شکل گیری و تاسیس انجمن علوم سیاسی ایران  در سال 1382 بوده است.وی دبیر علمی چهارمین همایش سالانه انجمن تحت عنوان "ایران ، سیاست ، آینده شناسی "می باشد که یازدهم ودوازدهم خردادماه در تالار شیخ مرتضی انصاری ، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران برگزار خواهد شد.به بهانه برگزاری این همایش گفتگویی با ایشان ترتیب داده شد تا ضمن معرفی بیشتر انجمن علوم سیاسی ایران ،بعنوان مهمترین و جامع ترین نهاد غیردولتی در این حوزه آکادمیک ، زمینه آشنایی خوانندگان با اهداف و ابعاد همایش پیش رو فراهم آید.- لطفا در ابتدا قدری از تاریخچه و اهداف و وظایف انجمن علوم سیاسی ایران جهت آشنایی  خوانندگان  بفرمایید.-انجمن علوم سیاسی ایران در سال 1382 به منظور گسترش و پیشبرد و ارتقای علمی اعضای انجمن و توسعه کیفی نیروهای متخصص وبهبود بخشیدن به امور آموزشی و پژوهشی در زمینه های علم سیاست و حوزه های مرتبط تاسیس شد. این انجمن زیر نظر وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری و کمیسیون نظارت برانجمن های علمی این وزارتخانه اداره می شود.انگیزه تاسیس انجمن جدای از ارتقاء سطح دانش سیاسی و کیفیت آموزش و پژوهش این رشته علمی در دانشگاه ها ،ایجاد فضایی مناسب جهت برقراری ارتباط فراگیر میان اساتید و صاحبنظران علوم سیاسی و روابط بین الملل در سراسر ایران بوده است ؛ خلاء زیادی تا قبل از تاسیس انجمن در این زمینه احساس می شد که به مرور زمان و با تثبیت جایگاه انجمن علوم سیاسی ایران نزد آکادمیسین های این حوزه به شکل محسوسی کاهش یافته است.  برطبق اساسنامه انجمن برخی وظایف و فعالیتهای انجمن عبارتند از: انجام تحقیقات علمی و فرهنگی در سطح ملی و بین المللی ؛همکاری با نهادهای اجرایی، علمی، پژوهشی، در زمینه ارزیابی و بازنگری و اجرای طرحها و برنامه های مربوط به امور آموزش و پژوهش در زمینه علمی موضوع فعالیت انجمن؛ترغیب و تشویق پژو هشگران و تجلیل از محققان و استادان ممتاز؛ارائه خدمات آموزشی و پژ وهشی و فنی ؛ بر گزاری گردهمایی های ملی، منطقه ای و بین المللی ؛و انتشار کتب و نشریات علمی.در میان اینها برجسته ترین ابعاد فعالیت انجمن در انتشار مداوم چهارساله فصلنامه ای علمی – پژوهشی تحت عنوان "پژوهشنامه علوم سیاسی " و البته برگزاری مداوم همایش های سالیانه بوده است.
  • مجتبی مقصودی