کسب رتبه الف و ممتاز از سوی انجمن علوم سیاسی ایران

تبریک و درود و سپاسبه همه اعضاء محترم و دانشجویان گرانقدر، علاقمندان و فعالین انجمن و به همه کسانی که دل در گرو اعتلای دانش سیاست و هویت تاثیرگذار آن در عرصه سیاست ورزی و مملکت داری دارند         اخذ بیش از 800 امتیاز از کمیسیون انجمن های علمی ایران و کسب رتبه الف و ممتاز در میان بیش از سیصد انجمن علمی در کشور در سال 1391 حکایت از کاری سترگ، به یاد ماندنی و نفس گیر دارد. ثمره یکسال تلاش بی وقفه و فعالیت گسترده ای که به جرات به اندازه تمامی دپارتمان های علوم سیاسی کشور کوشیدیم و تاثیرگذار بودیم برهیچ علاقمندی و حتی ناظر منصفی پوشیده نیست.     ارزش کار مای جمعی مستقل و داوطلبانه با هیچ معادل مالی قابل سنجش و ارزیابی نیست. در بلبشوی روزمرگی، چندکارگی  و غم نان، دانش سیاست در ایران نشان داد همچون مردمانش لایق بهترین هاست.    دست اندرکاران انجمن علوم سیاسی ایران دست یاری به سوی همه علاقمندان به دانش سیاست کشور دراز نموده، رجاء واثق دارند در صورت حمایت ، همراهی، مسولیت پذیری و مساعدت فکری و اجرایی از سوی استادان، دانش پژوهان و دانشجویان، دستاوردهای به مراتب عظیم تری در چشم انداز این حوزه و دانش قابل پیش بینی و کسب است. ضمن تبریک مجدد این موفقیت بزرگ، مشارکت شما عزیزان را در فعالیت های انجمن گرامی می داریم.                                                                     مجتبی مقصودی                                                 رییس هیات مدیره انجمن علوم سیاسی ایران

چالش های علوم سیاسی کشور

طرح چالش های علوم سیاسی کشور با حضور مشاورین رییس جمهور منتخب         تالار آفتاب مرکز مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام در بعدازظهر گرم پنجم مرداد ماه 1392 پذیرای نمایندگان انجمن های علمی کشور به ویژه انجمن های حوزه علوم انسانی با حضور مشاورین رییس جمهور منتخب بود. این نشست که با ابتکار و دعوت  کمیسیون انجمن های علمی کشور برگزار شد از مشاورین رییس جمهور جدید؛ دکتر محمود سریع القلم، دکتر محمد رضا صادق، دکتر سید رضا صالحی امیری، دکتر حسام الدین آشنا، دکتر محمد نهاوندیان حضور داشتند.      پس از سخنان افتتاحیه و مقدماتی  از سوی هر یک از مشاوران رییس جمهور منتخب و وعده کاربست پیشنهادات و توصیه های این جلسه، دکتر مرتضی براری دبیر کمیسیون انجمن های علمی  با ذکر مقدمه ای از حدود 25 نفر از نمایندگان انجمن ها برای طرح ظرفیت های همکاری انجمن ها با دولت و نیز چالش ها و مطالبات سخن بگویند.      از انجمن علوم سیاسی ایران دکتر مجتبی مقصودی با استقرار در جایگاه سخنرانی و در فرصتی بسیار محدود ضمن طرح برخی عملکردهای این انجمن در طول ده ساله گذشته، هفت  نکته اساسی را مورد طرح قرار دادند. نکته اول: تاکید بر بهم پیوستگی وضعیت رشته های علوم انسانی- اجتماعی و سیاسی با وضعیت توسعه یافتگی و میزان پیشرفت کشور. به عبارتی نابسامانی های موجود در این حوزه های دانشگاهی جدای ازفضای عمومی کشور نیست.     دوم: در هشت ساله اخیر، به ویژه در چهار سال گذشته هیچ دیواری کوتاه تر از حوزه علوم اجتماعی و سیاسی یافت نشد . به جبران ناتوانی های اداره کشور و سوء مدیریت های کلان، رشته های علوم اجتماعی و سیاسی کشور با فرافکنی مسئولین،  مورد هجمه قرار گرفتند و بخشی از مشکلات کشور بر گردن این رشته ها نهاده شد و گاه در این عرصه غیرمنصفانه و یک طرفه به صاحبنظران این حوزه اتهاماتی زده شد که در هیچ دادگاه صالحه ای مورد دادرسی قرار نگرفت؛ لذا اعاده حیثیت و ارتقاء شان و جایگاه کرامت کوشندگان دانشگاهی  این عرصه وظیفه مقامات و مسئولین حوزه های فرهنگی و اجتماعی کشور دولت جدید است.    سوم: کاهش نقش و جایگاه دپارتمان های دانشگاهی و از جمله دپارتمان های علوم سیاسی در امور آموزشی،  پژوهشی و جذب اساتید و در مقابل افزایش نقش روسای دانشگاه ها  به مثابه یک آفت، نیازمند بازبینی جدی است.     چهارم: دولتی سازی، حکومتی سازی و ایدئولوژیک سازی رشته علوم سیاسی آسیبی بزرگ برای کشور، جامعه دانشگاهی و رشته علوم سیاسی است. تجربه ناموفق کشورهایی که به نحو مشابه ای عمل نموده اند بزرگترین زنهار باش در این عرصه است.     پنجم: هر چند بازبینی و اصلاح وضعیت آموزشی و سرفصل های رشته علوم سیاسی یک الزام اجتناب ناپذیر است، و اصلاح سرفصل لازم و ضروری است ، ولی اصلاحات فعلی و بازنویسی انجام شده مورد تایید قاطبه اصحاب این علم و انجمن علوم سیاسی ایران  نیست.    ششم: درخواست اصلی ما در شرایط فعلی، مسکوت گذاشتن اجرایی سازی این سرفصل ها به مدت یکسال و کسب نظر از انجمن علوم سیاسی ایران برای ارائه نظر کارشناسی است. این تقاضا خواسته بخش اعظم همکاران این رشته دانشگاهی است.   هفتم: انجمن علوم سیاسی ایران به عنوان بزرگترین و فعالترین نهاد دانش سیاست با مرجعیت علمی – پژوهشی لازم ضمن اعلام آمادگی برای اصلاح سرفصل ها و محتوای رشته متناسب با نیازهای کشور و شرایط متحول جهانی، توان بازبینی سرفصل این رشته را دارد؛ لذا با توجه به گستردگی این تلاش در صورتی که وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و نهادهای متولی این درخواست نمایند و امکانات حمایتی را فراهم نمایند انجمن علوم سیاسی ایران به این مهم همت خواهد گمارد.   در خاتمه این نشست نمایندگان رییس جمهور منتخب وعده  بررسی  و  پیگیری جدی  درخواست ها را دادند.

چکیده سخنرانی در دومین همایش "کنکاش های مفهومی و نظری در باره جامعه ایران"

عنوان سخنرانی و مقاله:حقوق شهروندی و حقوق گروهی در پرتو مسئولیت ها و محدودیت های جدید دولت در ایران دکتر مجتبی مقصودی                                       چکیده:    از جمله مهمترین وظایف و کارکردهای دولت های مدرن؛ پیش بینی و تضمین حقوق آحاد ملت و گروه های مختلف اجتماعی است که معمولا جایگاه مهمی را در قوانین اساسی و موضوعه و در فرایند اجراء به خود اختصاص می دهد. در طول حیات دولت مدرن در ایران و از زمان مشروطیت استیفاء این حقوق متاثر از ساختار دولت، نوع قرائت دولتمردان، ملاحظات ایدئولوژیک، موقعیت ژئوپلیتیک و تنوع و ترکیب جمعیتی در دو قالب مسلط شامل؛ "حقوق شهروندی" و"حقوق گروهی" تبلور یافته است. با چنین مفروضاتی، این دو پرسش کلیدی مطرح می شود که در ایران معاصر، الگوی ساماندهی سیاسی حقوق ملی از چه مسیر و مجاری عبور کرده و در چه گونه هایی تجلی یافته است؟ مسئولیت ها و محدودیت های جدید دولت در تامین این حقوق چه بوده است؟      از منظر روش شناسی جامعه شناسی تاریخی؛ پیش بینی "حقوق شهروندی" در قانون اساسی مشروطه و متمم آن و سپس حدود هفتاد سال بعد پیش بینی تواما "حقوق شهروندی و گروهی" در قانون اساسی جمهوری اسلامی ؛ در دو نظام سیاسی متفاوت، در پرتو قبول تعهدات اولیه، پایه ای و مسئولیت های جدید دولت های ملی قابل تبیین و ارزیابی است، در همین حال شرایط حساس انقلابی، جنگ، تحریم، بیگانه هراسی مفرط، ناتوانی در اداره و پاسخگویی،  فقدان اراده اجراء ، ترس ازگسترش عمودی و افقی مطالبات فردی و اجتماعی و الگوی دیرپای حکومت ورزی و سیر صعودی قرائت های مضیق و اقتدارگرایانه؛ به عنوان محدودیت های جدید دولت، تضمین و اجرای حقوق شهروندی و گروهی را تحت الشعاع قرار داد.منبع: خلاصه مقالات دومین همایش کنکاش های مفهومی و نظری در باره جامعه ایران، انجمن جامعه شناسی ایران، تهران، 25 و 26 اردیبهشت 1392، ص 108

بازتاب خبری سخنرانی

اعتماد به اقوام ایرانی شرط اعتدال و اعتدال شاه کلید برخورد با پدیده قومیت در ایران   سخنرانی "مبانی اعتدال و پدیده قومیت ها در ایران" در همایش ملی ""تبیین مفهوم اعتدال" که در ششم شهریور در تالار آفتاب مرکز مطالعات استراتژیک مجمع به اهتمام انجمن علوم سیاسی ایران و این مرکز مطالعاتی و نیز مشارکت دو انجمن جامعه شناسی ایران و انجمن مطالعات فرهنگی و ارتباطات برگزار شد بازتاب رسانه ای و مطبوعاتی درخوری یافت. دو لینک خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) و  خبرگزاری کار ایران (ایلنا) را در این قسمت منتشر خواهیم کرد:                                                              *****رئیس انجمن علوم سیاسی ایران: اعتماد به اقوام ایرانی شرط اعتدال است    یک استاد دانشگاه گفت: تساهل و مدارا مبنای اعتدال در حوزه‌ی قومیت‌ها باید باشد و از سویی اعتماد به اقوام ایرانی شرط اعتدال است     به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر مجتبی مقصودی دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی در سخنانی در دومین روز از همایش ملی تبیین مفهوم اعتدال، با اشاره به تاثیر سیاست‌های اعتدالی بر رفع مشکلات قومیت‌ها در کشور، افزود : اعتدال با لوازم و الزاماتش می‌تواند شاکله‌ی برخورد با مسائل باشد، هر چند نمی‌توانیم مدعی باشیم که اعتدال بهترین روش برای برخورد با مشکلات است.     وی با بیان این که مساله‌ی قومیت‌ها یک واقعیت سیاسی - اجتماعی در ایران است، تصریح کرد: دولت‌های اقتدار گرا اصلا تمایل ندارند به موضوع قومیت‌ها بپردازند چون معتقدند طرح این مساله مشکلات بیشتری را دامن‌گیر کشور می‌کند.     رئیس انجمن علوم سیاسی ایران با اشاره به مساله ی قومیت‌ها از منظرهای مختلف تصریح کرد: متاسفانه مساله قومیت‌ها در سالهای گذشته در حوزه‌ی امنیت ملی قرار گرفته است به جای این که این موضوع در چارچوب مطالعات قومی و اجتماعی باشد و این روند آثار سوء را برای کشور در بر داشته است.     این استاد دانشگاه با بیان این که فرصت انتخابات در کشور همواره محملی برای بیان مطالبات قومی بوده است اظهار کرد: در مقطع انتخابات مطالبات قومی افزایش می‌یابد چرا که نظام نیز به دنبال مشارکت حداکثری است. و به افزایش مشارکت نگاه مثبت دارد، اما چنانچه مطالبات در یک دوره‌ی طولانی پاسخ داده نشود، که متاسفانه در کشور این اتفاق افتاده است این نابسامانی‌ها و عدم تعادل‌ها بیشتر و بیشتر می‌شود و جامعه را دچار مشکل می‌کند و می‌بینیم وقتی نماینده‌ای از اقلیت‌ها می‌خواهد در مجلس شورای اسلامی رای بیاورد از موضوعات و مشکلات قومی و قبیلگی سوء استفاده می‌کند که البته از یک منظر امری طبیعی است و از منظر دیگر تهدید است.     مقصودی ادامه داد: ما همواره می‌گوییم اقوام و قومیت‌ها در کشور فرصت هستند، اما هیچ وقت از آنها به بهترین شکل استفاده نمی‌کنیم. این حرف بیشتر یک تعارف است که می‌گوییم اقوام فرصت هستند و حداقل از سوی بخشی از نیروهای سیاسی جامعه می‌دانیم که اقوام را تهدید محسوب می‌دانند.     این استاد دانشگاه در ادامه سخنانش با بیان این‌که اعتدال به معنای خرد ورزی، انصاف و عدالت را در بر دارد، اظهار کرد: برای پیاده کردن اعتدال در چارچوب بررسی قومیت‌ها ابتدا باید مساله و مشکل قومیت‌ها را بپذیریم و بعد گفت و گوی انتقادی را نیز پذیرا باشیم و اجازه دهیم مسائل و مشکلات حل شوند. همچنین قانون‌گرایی از جمله مهمترین راهکارهای حل مشکلات کشور و به ویژه مشکل قومیت‌هاست. در حال حاضر برخی اصول قانون اساسی در حوزه اقوام را کف انتظارات قومیتی باشد.     مقصودی گفت: تساهل و مدارا مبنای اعتدال در حوزه‌ی قومیت‌ها باید باشد و از سویی اعتماد به اقوام ایرانی شرط اعتدال است.                                                                                              ************اعتدال، شاه کلید برخورد بهینه با پدیده قومیت‌ها در ایران است     تأکید بر عنصر شناسایی به مثابه گام اول در موضوع قومیت‌ها در ایران، پذیرش عنصر گفتگو در مناسبات ملی و قومی، قانونگرایی، تساهل و مدارا، رعایت حقوق شهروندی و توجه به کرامت و شأن انسان‌ها وبدون هیچ تبعیض و گریزی از مبانی اعتدال در حوزه قومیت‌ها از منظر ایجابی (باید‌ها) است.    ایلنا: عضو هیئت علمی دانشگاه آزاداسلامی اعتدال را شاه کلید برخورد بهینه با پدیده قومیت‌ها در ایران دانست.    به گزارش خبرنگار ایلنا؛ مجتبی مقصودی در همایش ملی تبیین مفهوم اعتدال که امروز در مرکز تحقیقات استراتژیک برگزار شد، گفت: عدم اعتدال، ناموزونی‌های سیاسی اجتماعی و نوسانات موجود در عرصه سیاسی اجتماعی می‌تواند مشکل قومیت‌های را بیش از پیش دامن بزند.    وی با اشاره به اینکه اعتدال می‌تواند شاه کلید برخورد با پدیده قومیت‌ها در ایران باشد افزود: نمی‌گویم اعتدال نسخه نهایی آن است اما می‌تواند در شرایط فعلی برخورد بهینه با مسئله قومیت‌ها باشد.    مقصودی با اشاره به رویکردهای برخورد با پدیده قومیت تصریح کرد: در رویکرد تقلیل گرایانه چیزی تحت عنوان تنوع و تکثر قومی به رسمیت شناخته نمی‌شود و تنها یک فرهنگ کلی وجود دارد که مابقی فرهنگ‌ها ذیل آن حل و فصل می‌شود.    مقصودی ادامه داد: در رویکرد بزرگ نمایی، مطالبات گروه‌های قومی بیش از آنچه که هست نشان داده می‌شود و به عبارتی آشوب سازی می‌شود.    وی در ادامه به رویکرد واقع نمایی در برخورد با پدیده قومیت‌ها اشاره کرد و افزود: در این رویکرد به صورت علمی مسائل قومیت‌ها بررسی و مطالبات آن‌ها شناسایی می‌شود.    عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی با اشاره به اینکه قومیت‌ها هفت دهه است که تبدیل به مسئله و مشکل شده است افزود: جامعه ایران در سیاست گذاری حوزه قومیت‌ها دچار یک جادررفتگی و  عدم اعتدال است.    مقصودی تصریح کرد: بخشی از جامعه سیاسی ایران صورت مسئله یعنی وجود واقعیتی به نام پدیده قومیت و مطالبات هویتی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن را به رسمیت نمی‌شناسد.    وی با اشاره به اینکه حوزه قومیتی عملا در چارچوب ملاحظات امنیتی قرار گرفته است افزود: شرایط به گونه‌ای است که درطی ۸ سال گذشته در رابطه با کارهای پژوهشی در حوزه قومیت‌ها دچار مشکل جدی بودیم.     مقصودی فقدان نهادهای فراگیر برای پیگیری مطالبات گروه‌های قومی را از دیگر مشکلات این حوزه عنوان کرد و افزود: در بزنگاه‌های تاریخی همانند انتخابات فرصتی برای طرح مطالبات قومی فراهم می‌شود به گونه‌ای که برخی نمایندگان مجلس در نبود نهادهای فراگیر مدنی مطالبات ایلی، عشیره‌ای و قومی را مطرح و جامعه را بیش از پیش دچار تهدید می‌کنند.    وی با اشاره به اینکه کم توجهی به ظرفیت‌های فرصت ساز اقوام ایرانی از دیگر جادررفتگی‌ها در سیاست گذاری‌های حوزه قومیت است افزود: اگر چه این موضوع که اقوام برای کشوریک فرصت است مطرح می شود اما در حد یک تعارف است.    مقصودی در ادامه به مبانی و مولفه‌های اعتدال اشاره کرد و افزود: خردورزی، انصاف، عدالت، مشی و منش تعاملی از جمله مبانی و مولفه‌های اعتدال هستند.    به گفته وی همچنین تأکید بر عنصر شناسایی به مثابه گام اول در موضوع قومیت‌ها در ایران و به رسمیت شناختن آن‌ها، پذیرش عنصر گفتگو از جمله گفتگوی انتقادی در مناسبات ملی و قومی، قانونگرایی، تساهل و مدارا، رعایت حقوق شهروندی و توجه به کرامت و شأن انسان‌ها وبدون هیچ تبعیض و گریزی از مبانی اعتدال در حوزه قومیت‌ها از منظر ایجابی (باید‌ها) است.    مقصودی به مبانی اعتدال در حوزه قومیت‌ها از منظر سلبی (نباید‌ها) اشاره کرد و افزود: نفی بیگانه سپاری و فرافکنی، نفی سلیقه گرایی در حوزه اجرا و پرهیز از غیریت سازی‌های قومی و دگرسازی هویتی در حوزه اقوام از جمله این مبانی است.

اشاره ای به سخنرانی ارائه شده در همایش ملی تبیین مفهوم اعتدال

مبانی اعتدال و پدیدۀ قومیت ها در ایران                                                                                                                    مجتبی مقصودی     اگر پدیده قومیت و سیاسی شدن هویت قومی و روند رو به صعود آن را در هفتاد ساله اخیر در ایران به مثابه یک واقعیت موجود  برسمیت بشناسیم،  مشخصا؛ افراط و تفریط در فهم، تبیین و سیاستگذاری مهمترین معضل پدیده قومیت در ایران و در مقابل بنظر می رسد، اعتدال شاه کلید برخورد بهینه با این مساله است.      عدالت و اعتدال توام با واقع بینی و خردورزی در فهم و تبیین پدیده قومیت در ایران با "باید ها  و نبایدها"یی همراه است. در گام اول؛ مستلزم "شناسایی" صورت مساله و متعاقب آن پذیرش مسئولیت عملکردها، سیاست گذاری های هویتی و پیامدهای آن و از جمله فرصت ها و چالش های آن از سوی همه طرف های ذینفع و به ویژه از سوی دست اندرکاران نظام سیاسی است.  نفی صورت مسئله، مشکلات این حوزه را از بین نخواهد برد و با مبانی اعتدال ، عدالت و خردورزی  ناسازگاری دارد. در گام بعد.....همایش تبیین مفهوم اعتدال، پنجم و ششم شهریور 1392، تهران، انجمن علوم سیاسی ایران، مرکز مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص، انجمن جامعه شناسی ایران، انجمن مطالعات فرهنگی و ارتباطات، ·

دولت اعتماد لازم را به نهادهای غیر دولتی ندارد

مصاحبه با تینا پرس(تدبیر)دولتها فرافکنی می کنند. در حالی که مدیران از کفایت لازم در اداره کشور برخوردار نیستند. شکست استراتژی های خود را به گردن رشته های علوم اجتماعی و علوم انسانی می اندازند.    تینا پرس(تدبیر): درباره رابطه دولت با نهادهای علمی غیر دولتی و وضعیت رشته علوم سیاسی مصاحبه کوتاهی با دکتر مجتبی مقصودی داشتیم که با هم این مصاحبه را می خوانیم:   وضعیت نهادهای مستقل علمی در سال های گذشته چطور بوده است؟     نهادهای مستقل و از جمله نهادهای علمی که در زمینه علوم سیاسی و روابط بین الملل کار می کنند جدا از هم نبوده و در تنگناهای مشابهی قرار داشتند. اولین نکته بی اعتمادی به این نهادها است. این بی اعتمادی و عدم حمایت منجر به این شد که این نهادها عملا فعالیت جدی نداشته باشند و نتوانند در تصمیم گیری ها محل اثر باشند. از جمله این نهادها انجمن علوم سیاسی ایران است. که در طول این هشت سال بدون کوچکترین حمایتی به فعالیت خود ادامه داد. در صورتی که این امکان وجود داشت که این نهاد بتواند در حوزه سیاستگذاری وتصمیم گیری کمک کند و از طریق انجام کارهای مطالعاتی و پروژه های تاثیر گذار  بتواند در امر سیاستگذاری کمک کند. در واقع مهمترین ممیزه این نهادها این است که فارغ از تصمیمات دولتی تاسیس شده اند و با توجه به نیاز آن مجموعه و خودجوش و غیر انتفاعی هستند و در عین حال به همین دلیل این نهادها نیازمند برخی حمایت ها هستند؛ یکی اینکه به حمایت قانونی نیاز دارند، حمایت مالی نیاز دارند و در عین حال در حوزه سیاست و تصمیم گیری نیاز است که دولت به نظرات این گروه های کارشناسی توجه کند. در طول  این هشت سال مورد اعتنا واقع نشده و کمتر محل توجه بودند. رویکرد دولت در این هشت سال بی توجهی به نخبگان از جمله نخبگان سازمان دهی شده در این تشکل های غیر دولتی بود.

ما و مسئولیت اجتماعی و تاریخی؛ در ضرورت گفتمان دوستی در عرصه سیاست‌ورزی ایرانی

صحت یک پیش بینی در سخنرانی همایش ملی حکمرانی، سیاست و دوستیچکیده                                                                                                                                               مجتبی مقصودی اگر هر یک از گفتمان‌های چهارگانة؛ انقلابی، سازندگی، اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی عدالت‌خواه را محصول نیازها، ظرفیت‌ها و الزامات داخلی مقاطع و دوره‌های خاصی از حیات سیاسی ـ اجتماعی جامعه و کشور در ایران پس از انقلاب بدانیم که بیش از همه توسط ساختار سیاسی مورد پردازش، اشاعه و بازتولید قرار گرفت؛ چشم‌انداز گفتمانی آینده ایران چه خواهد بود و نقش و مسئولیت اجتماعی و تاریخی اصحاب علم و دانش و فرهنگ در تولید و اشاعه گفتمانی متناسب با نیازهای واقعی چه می‌تواند باشد؟ شاید در هیچ دوره از حیات اجتماعی ـ سیاسی کشور چون امروز ضرورت کاربست سیاست دوستی به یک نیاز و الزام اجتماعی تبدیل نشده باشد. ادبیات رایج و برخی سیاست‌های اعلامی و اعمالی گویای ساده‌ای ازفضای دشمنی، ستیزه و خشونت‌ورزی از سطوح خیابانی تا عرصه نخبگی و حتی در بین جناح‌های سیاسی است که در تأثیر و تأثر با وضعیت نامناسب اقتصادی؛ قهر، دوری، دشمنی و کاهش آستانه تحمل و به عبارتی تحمل‌ناپذیری را به‌عنوان وجه غالب مناسبات سیاسی ـ اجتماعی در تمام سطوح به صورت عمودی و افقی، داخلی و خارجی رقم زده است. پایان این‌گونه سیاست‌ورزی چه زمانی است و در این ارتباط وظیفه ما چیست؟ این پژوهش با بهره‌گیری از روش‌شناسی جامعه‌شناسی تاریخی؛ سیاست دوستی را بخشی از هویت کهن و فرهنگ بارور ایرانی می‌داند که در شرایط کنونی دچار انزوای مفرط و فرودستی گفتمانی و شاید به عبارتی حذف شده است. این پژوهش ضمن شناسایی زمینه‌ها و بسترهای دوری از سیاست دوستی و خلاء‌های ناشی از آن، علاقمندی خود را به احیاء سیاست و گفتمان دوستی پنهان نساخته و در این میان به وظیفه و مسئولیت آحاد ملت و به‌ویژه جامعه دانشگاهی و علاقمندان به ایران در بهره‌گیری از سرمایه‌های کلامی و گفتاری، فرهنگی و مدنی در گفتمان‌سازی و یا حداقل تولید خرده‌گفتمان‌های مستقل و گفتارهایی که به سهم خویش در گسترش سیاست دوستی ایفاء نقش نمایند، می‌پردازد. چکیده مقالات هفتمین همایش سالانه انجمن علوم سیاسی ایران، حکمرانی، سیاست و دوستی، اردیبهشت 1392، صص138 و 239

"آخرین فراخوان ارسال متن کامل مقالات همایش " حکمرانی، سیاست و دوستی"

بسمه تعالیبا سلام و احترامضمن تشکر از جنابعالی به خاطر مشارکت ارزشمندتان در هفتمین همایش انجمن علوم سیاسی ایران «حکمرانی، سیاست و دوستی» به اطلاع می رساند که انتشار مجموعه مقالات همایش در دستور کار انجمن علوم سیاسی ایران قرار دارد.چنانچه علاقمند به انتشار مقاله خود در مجموعه مقالات این همایش هستید، درخواست می شود نسخه کامل و نهایی مقاله خود را، براساس شیوه نگارش علمی و بهره گیری از ارجاعات درون متنی  تدوین و تا تاریخ اول شهریورماه به آدرس الکترونیکی جدید دبیرخانه همایش [e-mail]  ارسال فرمایید.یادآوری می شود که مقالات نباید قبلاً جایی ارائه شده و یا منتشر شده باشند و ارسال مقاله به معنای پذیرش آن نیست. همچنین، مقالاتی برای چاپ در مجموعه مقالات همایش پذیرفته می شوند که علاوه بر رعایت شیوه نگارش علمی- پژوهشی و پذیرش اولیه، توسط هیئت علمی محترم همایش نیز تأیید شوند. با تشکردکتر مجتبی مقصودیدبیر علمی همایش

رانت و پژوهش

تغییر سرفصل ها، رانت، بازار کار و انجمن علوم سیاسی ایران در مصاحبه با خبرگزاری دانا   برخی از مسوولین، علم سیاست را به مثابه یک علم مستقل در حاشیه می خواهند. تغییر سرفصل‌ها با نگاه سطحی، خطی و تقلیل گرایانه نمی تواند کارایی، کیفیت و سودمندی دانش سیاست را به صورت جدی ارتقا ببخشد. متاسفانه رانت حتی وارد حوزه پژوهش هم شده است و بعضا نهادهای دولتی پروژه‌های پژوهشی را به نهاد‌های مستقل علمی نمی‌سپارند.   گروه راهبرد - خبرگزاری دانا: صد سالی است که آموزش علم سیاست در ایران به صورت آکادمیک شروع شده است و در طول این سده با وجود استمرار پارادایم های خاص در غرب، علم سیاست ایرانی پژواکی از آواهای نیروهای کنشگر سیاسی در کشور بوده و متقابلا بر آنها تاثیر گذارده است. اما در این بده بستان ها نوعی نگاه دوگانه دوستانه و خصمانه نسبت به این علم در میان سیاست ورزان بوده است.گروهی معتقدند یکی از کارکردهای علوم   سیاسی پرورش سیاست مدار است و حال این سیاست مداران هستند که می‌خواهند به پرورش و شکل دهی علوم سیاسی بپردازند. گروه راهبرد خبرگزاری دانا در پرونده‌ای به بررسی وضعیت علم سیاست در ایران پرداخته و جایگاه آن را از متخصصان این رشته جویا شده است. در بخش اول پرونده جایگاه علم سیاست در ایران، گفت وگویی با دکتر مجتبی مقصودی، رییس انجمن علوم سیاسی داشتیم که این استاد علوم سیاسی با اشاره به مشکلات و دغدغه‌های حوزه تخصص خود، از راهکارهای بهبود وضعیت علم سیاست در ایران نیز سخن می‌گوید:    دکتر مجتبی مقصودی رییس انجمن علوم سیاسی ایران در گفتگو با گروه راهبرد خبرگزاری دانا گفت: آشفتگی زدایی از علوم سیاسی کشور با برنامه‌های انجمن علوم سیاسی ایران آغاز و گام هایی در این زمینه برداشته شده و امیدواریم با حمایت متولیان رسمی با سرعت هر چه بیشتر ادامه یابد.    رییس انجمن علوم سیاسی ادامه داد: طرح آشفتگی علوم سیاسی حائز اهمیت است. اکنون دو گروه اصلی از دو زاویه متفاوت بر وضعیت نابسامان آشفتگی علم سیاست در ایران تاکید می کنند. یکی رویکرد برخی از نهادهای تصمیم‌گیر و متولی نظام آموزشی است که با طرح مساله آشفتگی علوم سیاسی بر سیاه‌نمایی و ناکارآمدی این علم و این رشته دانشگاهی تاکید دارند و چنین می نماید که هدفی جز مصادره و باز کردن راه برای تغییرات جهت دار و یک سویه برای این رشته ندارند. طبیعی است که این رویکرد خطی، دستوری و با این نیت مورد پذیرش ما نیست.

متن سخنرانی دبیر علمی همایش "حکمرانی، سیاست و دوستی" در مراسم افتتاحیه

همایش "حکمرانی، سیاست و دوستی" در صبح پنجشنبه بیست وششم اردیبهشت در خانه اندیشمندان علوم انسانی با حضور جمع قابل توجهی از علاقمندان برگزار شد و بیش از سی صاحبنظر و پژوهشگر در سه نشست همزمان در تالار فردوسی، سالن حافظ و آینه  به ارائه مقالات خود پرداختند. پس از تلاوتی چند از قرآن مجید توسط قاری بین الملل قرآن و سرود ملی، دکتر مجتبی مقصودی دبیر علمی همایش ضمن خیر مقدم به حضار به ایراد سخنرانی  پرداختند. با هم در زیر متن سخنرانی دبیر علمی این همایش را می خوانیم:          دوستی و دشمنی چون دوگانه های نیکی و بدی، خیر و شر، اهورامزدا و اهریمن از ابتدای تاریخ تا کنون همزاد بشراند و دو کیش و آیین آن ها را راهبری کرده است. آیین جنگ افروزان و کیش بدخواهان؛ دشمنی، کینه و نفرت و خشونت طلبی و در عوض آیین مصلحان و کیش صلح طلبان؛ دوستی، آرامش، عشق و رحمان و رحیم را ترویج کرده است. در این میانه بی طرفان و منفعلان هیچگاه نتوانسته اند وضعیت نه دوستی- نه دشمنی را حفظ کنند و هراز چندگاهی به اردوگاهی در غلطیده اند.    در چنین کارزاری، انسان خسته از دشمنی و ملول از جنگ و درگیری و آسیب دیده از شر و دررویی و نفرت افکنی چه پناهگاهی را باید جستجو کند؟ در دنیای آشوب زده و منطقه پرمناقشه و بحرانی خاورمیانه که روزی خاستگاه پیامبران الهی، پیامبران دوستی گسترو مهربانی پرور بوده است، به کدامین سیاست باید چنگ انداخت، چه تدبیری باید اندیشید و کدام درکوبه را باید کوبید تا بتوانیم از دشمنی، نفاق و خشونت دور شویم و بنیادی نو دراندازیم؟    گفتمان دوستی در چنین آشوب و کارزاری مدعی بازسازی نظمی انسانی برپایه مکتب رحمان و رحیم است. گفتمانی که درب خود را به روی همه انسان ها و گروه های اجتماعی گشوده و به بهانه ای بسته نمی دارد. دشمنی را رسم مروت ، مردم داری و سیاست ورزی آینده اندیشانه نمی داند. به آرامش و آسایش و رفاه مردمان سرزمین خویش و جهان دلبسته و چشم دوخته است و همه چیز را برای همگان می خواهد و ادبار و فقر را برای هیچ انسانی، گروهی، دسته ای و ملتی نمی خواهد، حتی برای دشمنان خود!    در نیمه دوم از دهه چهارم انقلاب  اسلامی، سیاست ورزی ایرانی در دایره مملکت داری، پس از تجربه چهار گفتمان سیاسی یعنی؛ گفتمان انقلابی، گفتمان سازندگی، گفتمان اصلاحی و گفتمان اصول گرای عدالت محور جای خالی چه گفتمانی را احساس می کند و جامعه ایرانی را نه تنها مهیای آن، بلکه نیازمند و تشنه آن می داند؟ گفتمانی که بتواند فضای کشور را تلطیف کند، همه نیروهای سیاسی- اجتماعی را گردهم آورد و حول یک برنامه فراگیر و چتر گونه سازماندهی کند و ضمن مسئولیت پذیری، نسل سوم مطالبات سیاسی- اجتماعی جامعه را پاسخگویی و راهبری کند؟    انجمن علوم سیاسی ایران به عنوان اولین، بزرگترین و فعالترین نهاد علمی غیردولتی دانش سیاست کشور با وظیفه شناسی حرفه ای، مسئولیت شناسی ایرانی- اسلامی و درسیر صعودی فعالیت های خود و از جمله در برگزاری همایش های سالانه و فراگیر با گذار و تجربه ی " تحلیل و توصیف علوم سیاسی و روابط بین الملل"،  "نقد درونی دانش سیاست در ایران"، "آینده پژوهی سیاست داخلی و خارجی"، "رویکرد ایرانی دانش سیاست"، "وضعیت سنجی منطقه خاورمیانه همزمان با خیزش های اخیر" ، در هفتمین همایش سالانه حرکت به سمت "گفتمان سازی" را تجربه می نماید.     انجمن علوم سیاسی ایران در مقام مسئولیت شناسی علمی – کاربردی و ظرفیت سازی های تخصصی با هدف گذاری عالمانه و برآمده از یک نظرسنجی، موضوع " حکمرانی، سیاست و دوستی " را به عنوان موضوع هفتمین همایش سالانه علمی برگزید. با انتخاب موضوع و دبیر علمی همایش از سوی هیات مدیره انجمن، دبیراجرایی منصوب و دبیرخانه هفتمین همایش انجمن راه اندازی شد. شش ماه فعالیت مستمر دبیرخانه و راه اندازی سایت همایش های انجمن علوم سیاسی ایران، برگزاری جلسات کمیته علمی همایش راه را برای برگزاری همایش در موعد مقرر هموار ساخت.      کسب مشارکت همدلانه مسئولین محترم خانه اندیشمندان علوم انسانی، مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، دانشگاه آزاد اسلامی. واحد تهران جنوب، کمیسیون ملی یونسکو در ایران، انجمن ژئوپلیتیک ایران، انجمن ایرانی روابط بین الملل و انجمن جامعه شناسی ایران امکان برگزاری همایش را بیشتر و ظرفیت های علمی و اجرایی آن را بالاتر برد که جا دارد از همه این عزیزان تشکر گردد.       انجمن علوم سیاسی ایران به سهم خود در طول یک دهه با کار و فعالیت مستمر و بدون تبعیض تلاش نموده است تا با افشاندن بذر دوستی و محبت در میان جامعه دانش سیاست خود گامی هرچند کوچک در مسیر دوستی بردارد.     مشارکت گسترده صاحبنظران، اساتید، پژوهشگران و دانشجویان از 30 دانشگاه، مرکز و موسسه تحقیقاتی و پژوهشی از اقصی نقاط کشور در بزرگترین گردهمایی سالانه دانش سیاست با دریافت حدود 160 چکیده مقاله، داوری، اعلام نتایج به نویسندگان و پذیرش و انتشار 118 چکیده در مجموعه چکیده مقالات همایش از اهمیت موضوع همایش و جایگاه انجمن در فضای علمی و دانشگاهی این حوزه حکایت دارد. طیف وسیع و متنوع دیدگاه ها از نفی وانکار دوستی و سیاست دوستی تا اثبات و تجویز دوستی، از دوستی به مثابه واقعیتی موجود تا سیاست دوستی به مثابه ناکجاآبادی دست نیافتنی و دوردست و خیال بافانه! ... همه نشان می دهد؛ دوستی نه تنها فراتر از یک مفهوم نظری، فلسفی و اندیشه ای، بلکه به مثابه واقعیتی عینی، دغدغه همه علاقمندان به کشور، منطقه  و همه آحاد بشر است، بدین لحاظ بر این نکته تاکید داریم؛ دوستی  وهم و خیال نیست، سرابی روشنفکرانه و صرفا اندیشه ورزانه از برج عاج نیست؛ بلکه واقعیتی دست یافتنی برای همه کوشندگان عرصه نظر و عمل به ویژه از سوی عالمان، اندیشمندان، پژوهشگران و سیاست ورزان ایرانی است.