عصر روز دوشنبه 28 خرداد 1397 پیش از برگزاری مجمع عمومی سالیانه و انتخابات هئیت مدیره دوره دوم انجمن، مراسم تجلیل از عضو فقید هیئت مدیره انجمن مطالعات صلح ایران؛ مرحوم دکتر محمد امین قانعی راد با سخنرانی دکتر محمد منصور نژاد و دکتر مجتبی مقصودی برگزار شد.
پیام تسلیت درگذشت معلم صلح و مدارا
از شمار دو چشم یک تن کم وز شمار خرد هزاران بیش
با نهایت تاسف و تاثر، درگذشت استاد ارجمند جناب آقای دکتر محمدامین قانعی راد را تسلیت می گوئیم. ایشان در طول سال های گذشته، نه تنها عضو همیشه فعال و اثرگذار انجمن جامعه شناسی ایران بود، از هرگونه تلاش علمی مستقلانه و مدنی بی دریغ حمایت می کرد.
انجمن علوم سیاسی ایران و انجمن مطالعات صلح ایران نیز مفتخرند که از راهنمایی های مشفقانه و مشارکت فعالانه ایشان برخوردار بوده اند. ضمن آرزوی شادی روح این استاد بی بدیل، برای خانواده محترم و سایر بازماندگان آن مرحوم آرزوی صبوری داریم و تردیدی نداریم که از صداقت، روشن بینی و صراحت علمی آن مرحوم همواره به نیکی یاد خواهد شد.
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
انجمن علوم سیاسی ایران
جشنواره بزرگ " سلامت و صلح"
سخنرانان
- دکتر نصیر احمد نور سفیر جمهوری اسلامی افغانستان
- دکتر محمد امین قانعی راد عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات علمی کشور
- دکتر مجتبی مقصودی رئیس هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران
- دکتر محمد جواد سعادت متخصص و پژوهشگر حوزه سلامت
همراه با برگزاری ایستگاه سلامت شامل مشاوره توسط پزشک عمومی، معاینه دندان، مشاوره روانشناسی، مشاور مامایی وبیماری های زنان، چک فشار خون، قند خون و اندازه گیری وزن.
زمان: چهارشنبه 26 اردیبهشت 1397 از ساعت 16 تا 17
مکان: سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی
"نامسیر توسعه و صلح در نظام آموزش عالی ایران"
مجتبی مقصودی
ارائه شده به صورت سخنرانی در
اولین همایش ملی " دانشگاه، صلح و توسعه"
در موسسه آموزش عالی گنبد
چکیده:
محتوی، ساختار، عملکرد و برون دادهای نظام آموزش عالی تصویرگر تمام نمای وضعیت فرهنگ عمومی و توسعه ملی است.
به جرات می توان ادعا کرد که هیچگاه کارگزاران و دانش آموختگان نظام آموزشی در ایران چون امروز این چنین دچار انفعال، روزمرگی، سرخوردگی و اختگی نبوده است.
این مقاله به دنبال بررسی و پاسخ به این پرسش است که دو مفهوم "توسعه" و "صلح" چه جایگاهی در نظام آموزش عالی و به ویژه رشته های علوم انسانی و اجتماعی با تاکید بر رشته علوم سیاسی دارند.
این پژوهش مدعی است که وضعیت و محتوای رشته های دانشگاهی و از جمله رشته های علوم انسانی- اجتماعی و سیاسی با فضای عمومی کشور و وضعیت توسعه نیافتگی و صلح خواهی ملی بهم پیوسته و کاملا شبیه بوده و از یک آبشخور تغذیه می کنند. نهاد آموزش عالی کم و بیش از زایشو تاثیرگذاری باز ایستاده و اسیر فرمالیسم، تقلیل گرایی و تکلیف گرایی شده است؛ نه پیوند وثیق، عمیق، روزآمد و کارآمدی با توسعه دارد و نه تعلق خاطری جدی و تاثیرگذار نسبت به صلح!
ایدئولوژی، سیاست زدگی افراطی با قرائت های خاص، حاشیه ماندگی و تولید ادبیات خشونت زا، تعدد مراکز سیاست گذاری و تصمیم گیری، رمقی برای تولید ادبیات، پویایی و گسترش بنیان ها و محتوای آموزشی توسعه محور و صلح گرا باقی نگذارده است؛ توسعه در چهارچوب قرائت های جهان دو قطبی، آنتاگونیستی درون زا محصور مانده و صلح و مدارا، سازش و آشتی، دوستی و شکیبایی و بردباری، گفتگو، گفتگوی انتقادی، خیر عمومی، صلح دموکراتیک و صلح پایدار شادی و نشاط اجتماعی در ادبیات و نظام آموزشی وجهی قابل اعتنا ندارند و بدین لحاظ؛ نظام آموزش عالی با غفلت از آموزش مطالعات صلح، فلسفه وجودی، هدف و مسیر خود را گم کرده است و از انگیزه لازم برای اثربخشی و تاثیر گذاری برخوردار نیست.
کلید واژه ها: نظام آموزش عالی، ایران، توسعه، صلح، ایدئولوژی زدگی، فرمالیسم، تقلیل گرایی و تکلیف گرایی.
