دکتر مجتبی مقصودی

دانشیار رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی


دانشیار رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
آخرین نظرات

۱۸ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «انتخابات» ثبت شده است

۰۷
خرداد
آگهی دعوت به مجمع عمومی عادی سالیانه انجمن علمی مطالعات صلح ایران:بدینوسیله از کلیه اعضاء پیوسته انجمن دعوت می گردد تا در جلسه مجمع عمومی سالیانه، که در روز دوشنبه مورخ 28 خرداد 1397 از ساعت 16:30 الی 19 به نشانی خیابان استاد نجات الهی، نبش خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن حافظ برگزار می شود، حضور بهم رسانند.دستور جلسه: 1- گزارش عملکرد هیئت مدیره دوره اول انجمن2- ارائه گزارش مالی انجمن در دوره اول هیئت مدیره3- ارائه گزارش بازرس هیئت مدیره4- برگزاری انتخابات اعضاء هیئت مدیره و بازرسان دوره دوم5- تصویب رشته های دانشگاهی جدید جهت عضویت اعضاء در انجمن.هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران
  • مجتبی مقصودی
۱۶
آذر

انجمن علوم سیاسی ایران (شعبه خراسان)با همکاری گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی – واحد مشهد، برگزار می‌کند:

«حاکمیت‌مردم، حق‌النّاس؛ مجلس‌ و انتخابات»

 

● جایگاه مجلس در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران دکتر وحید سینایی (عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد)

● حق انتخاب‌پذیریدکتر جواد تقی‌زاده (عضو هیات علمی دانشگاه مازندران)

● احزاب سیاسی؛ مکمل انتخابات پارلمانی دکتر سید محمدحسین حسینی (عضو هیات علمی دانشگاه آزاد – واحد مشهد)

● ماهیت نظارت شورای نگهبان بر انتخابات دکتر اسدالله یاوری (عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی)

 

 زمان: چهارشنبه 25 آذرماه 1394 / ساعت 14 تا 17

مکان: سالن اجتماعات دانشکده حقوق، علوم سیاسی و زبان‌های خارجی دانشگاه آزاد اسلامی – واحد مشهد

  • مجتبی مقصودی
۱۸
خرداد
ماموریت دشوار آقای مودیدکتر ماندانا تیشه یار، عضو شورای علمی ایراسایراس؛ دیگر وقت آن رسیده بود که حزب کنگره از سریر قدرت برای مدتی پایین بیاید. انگار از دهه ۱۹۷۰ تاکنون، رسم بر این شده که پس از هر دوره طولانی فرمانرانی قدیمی ترین حزب سیاسی هند، هر از چندی هم قدرت به دست احزاب دیگر بیافتد و دوباره باز آید. این بار اما حزب مخالف کنگره، پیروزی شگفت انگیزی به دست آورده است. سیاستمداران کهنه کار حزب کنگره، یکی یکی از روی صندلی های مجلس برخاسته اند و جای خود را به رهبران حزب مردم هند (باراتیا جاناتا پارتی / بی. جی. پی) داده اند. نتیجه، ۲۸۲ صندلی برای بی.جی. پی. و ۴۴ صندلی برای حزب کنگره بوده و بقیه احزاب هم هر یک کمتر از ۴۰ صندلی را از مجموع ۵۴۳ صندلی مجلس به دست آورده اند. اما این برای نارندرا مودی، نخست وزیر تازه روی کار آمده هند، اول کار است. حزب کنگره میراث چندان خوشایندی را برجای نگذاشته است. این حزب شکست خورد چون نتوانست در یک دهه گذشته رشد اقتصادی هند را به طور مستمر بالا نگه دارد. در سال های اخیر ارزش روپیه در برابر دلار نصف شد، سرمایه گذاری خارجی در هند به طور چشمگیری کاهش یافت و رشد اقتصادی از ۹ درصد در سال ۲۰۱۰ به کمتر از ۵ درصد در سال ۲۰۱۳ رسید. رائول گاندی و هم حزبی هایش در این انتخابات باختند چون نه تنها فساد اقتصادی گسترده در این کشور را مهار نکردند، بلکه امنیت اجتماعی را نیز نتوانستند برقرار نمایند؛ شاهد آن، اینهمه راهپیمایی که هر روز در گوشه و کنار هند برای اعتراض به ناامنی به راه می افتد. هند در سال های اخیر طرحی نو در سیاست خارجی خود درانداخته بود. گذار از گفتمان عدم تعهد به قدرت های بزرگ، به سوی راهبرد تعهد و هم پیمانی با قدرت های غربی، گره بر ابروهای بسیاری از هندیان ملی گرا و روشنفکران سوسیالیست انداخته بود. و همین شد که حتی سلمان خورشید، وزیر خارجه هند نیز جای خود در مجلس را از دست داد. حالا مودی باید دست به کار شود تا وعده هایی را که در همه این عرصه ها داده، عملی نماید. او باید اقتصادی را رونق بخشد که مانموهان سینگ، معمار اصلی اقتصاد نوین هند، نتوانست آن را در سال های پایانی زمامداری خود سروسامان دهد. نابرابری طبقاتی و جمعیت بی شمار هند، سبب شده تا بسیاری از مردم این کشور در فقر و نداری به سر برند. از این رو، شعار از بین بردن فقر "غریبی هاتائو" دهه هاست که به ترجیع بند وعده های انتخاباتی احزاب هند بدل شده است. با اینهمه، مودی خیالش جمع است که بسیاری از صاحبان صنایع، پشت سر او ایستاده اند و اگر بخواهد بین رشد اقتصادی و توزیع عادلانه ثروت یکی را در اولویت بگذارد، می تواند اولی را برگزیند. مردم هم شاید همین توقع را از دولت داشته باشند؛ چرا که اگر غیر از این بود، حزب آدم عادی (عام آدمی پارتی) با آنهمه شعار و تبلیغات برای مبارزه با فساد اقتصادی، دست کم باید بیش از ۴ صندلی در مجلس به دست می آورد. مودی باید برای برپایی امنیت اجتماعی نیز چاره ای بیاندیشد. هند جامعه ای در حال گذار است؛ گذار از سنت به مدرنیته. و همچون دیگر جوامع در حال گذار، دچار بحران است. کنار گذاشتن سنت های فرهنگی و مذهبی در جامعه طبقاتی هند، می تواند در دل پیران خشم و در رفتار جوانان عصیان برانگیزد. اگر نباید به مقدسات باور داشت، اگر انسان ها به طبقات تعریف شده برپایه فرهنگ و آیین هندوییسم تعلق ندارند و اگر تقدیر ساخته دست انسان است، چرا باید به تبعیض طبقاتی به امید رهایی در زندگی ای دیگر گردن نهاد؟ سکولاریسم در هند، ویژگی ساختار سیاسی این کشور از دیرباز بوده است. اما در سال های اخیر تلاش شده تا رفته رفته بر ارکان زندگی اجتماعی جامعه دین باور هند نیز تاثیر بگذارد. حزب کنگره در انتخابات شکست سختی خورد، شاید چون در فهم جایگاه مذهب در میان توده ها ناتوان ماند. حالا یک حزب محافظه کار مذهبی بر سر کار آمده و شعار خود را زنده کردن میراث فرهنگی و هویتی کهن سرزمین هند قرار داده است. مودی تمدن هندی را کم از تمدن غربی نمی داند و بازخوانی فرهنگ و سنت های دیرینه جامعه هند در گفتمانی نوین را در دستور کار دارد. همین می تواند پایه دیپلماسی فرهنگی هند در عرصه بین المللی نیز باشد. همراهی و همنوایی دولت پیشین با خواسته های قدرت های غربی در موضوعات بین المللی، تا جایی پیش رفته بود که بسیاری از احزاب چپ و ملی گرا، دولت را به دست نشاندگی متهم می کردند. در میان آنانی که به بی. جی. پی. رای داده اند، کم نبوده اند هندیانی که احیای هویت ملی برای کسب استقلال در عرصه سیاست خارجی را خواستار شده اند. این روزها بار دیگر اصطلاح "سواراج" (استقلال) در گوشه و کنار هند به گوش می خورد. میراث ماندگار گاندی و نهرو برای پاسداشت استقلال هند در برابر قدرت های بزرگ جهانی، بار دیگر از سیاستمداران امروز هند طلب می شود. این استقلال می تواند در سه سطح به نمایش درآید؛ در میان همسایگان، هند همواره تلاش نموده است تا قدرت برتر باشد و هژمونی خود را حفظ کند. برای همین است که رهبران کشورهای عضو پیمان سارک، همگی به دهلی نو دعوت شدند تا شاهد آغاز به کار دولت تازه در هند باشند. در میان آنان، سه رهبر مسلمان بودند: شیخ حسینه از بنگلادش، حامد کرزای از افغانستان و نواز شریف از پاکستان. دعوت از آنان، می تواند تلاشی برای خط کشیدن بر موضع تندروانه برخی احزاب و سیاستمداران هندو در برابر مسلمانان تفسیر شود. و البته این به معنای عقب نشینی از مواضع پیشین هند در حوزه ژئوپلیتیک نیست. بی. جی. پی. در مانیفست تازه خود رسما کشمیر را "جزء جدایی ناپذیر اتحادیه هند" خوانده و خواهان به روز شدن دکترین هسته ای این کشور شده است. در سطح قاره ای، هند به دنبال موازنه قدرت است. دولت تازه سر کار آمده، چاره ای ندارد جز آنکه از یک سو با گسترش همکاری ها با ژاپن، روسیه و اعضای آسه آن، موازنه ای میان خود و غول زرد آسیا برپا کند و از سوی دیگر، در غرب قاره کهن، میان رابطه با ایران، کشورهای عرب و اسرائیل، موازنه ای دیگر برپا سازد و سیاست یار اسکندر بودن و دل به دارا داشتن را دنبال نماید. و سرانجام در عرصه بین المللی، رهبران هند جایگاهی نو را برای این کشور خواستارند؛ جایگاهی در شان یکی از ده قدرت اقتصادی برتر جهان. برای بزرگ بودن، باید اسباب بزرگی فراهم آورد و هند به دنبال فراهم آوردن این اسباب است. در سال های آینده، هندی ها از یک سو تلاش خواهند کرد تا گفتمانی نوین مبتنی بر فرهنگ شرقی و میراث معنوی باستانی خود را بیش از گذشته به جهانیان بشناسانند، و از سوی دیگر بر آن خواهند بود تا در حل و فصل موضوعات سیاسی، اقتصادی و امنیتی جهانی نقشی پررنگ تر بازی کنند. دولت مودی در رسیدن به این اهداف بی تردید با مشکلات و موانع بسیاری روبرو خواهد شد. از اختلافات داخلی درون حزبی گرفته تا رقابت های سیاسی ملی و از دشمنی های دور و نزدیک در سطح بین المللی گرفته تا گرفتاری های اداره کشوری با بیش از ۱.۲ میلیارد نفر جمعیت، همگی راهی پر از سنگلاخ در پیش روی این دولت خواهند ساخت. مواضع تند و تیز برخی سیاستمداران حزب در سال های گذشته نیز می تواند کار را دشوارتر سازد. با اینهمه، دولتی که خواستار رشد اقتصادی باشد، به دنبال تنش و بی ثباتی، چه در درون مرزها و چه بیرون آن، نخواهد بود.
  • مجتبی مقصودی
۲۱
بهمن
رابرت دال؛ پلی آرشی، میدیا کراسی و نظریه دموکراسی       رابرت دال، صاحبنظربرجسته علوم سیاسی و پشتیبان سرسخت نظریه دموکراسی ، روز چهارشنبه 16 بهمن ماه 1392 برابر با 5 فوریه 2014 در آسایشگاهی در شهر همدن، ایالت کانکتیکات، در 98 سالگی دارفانی را وداع گفت.  دال در تاریخ 17 فوریه 1915 در اینوود آمریکا متولد شد. در سال 1936 از دانشگاه واشنگتن فارغ‌التحصیل شد و مدرک دکترای خود را از دانشگاه ییل در سال 1940 دریافت کرد. در جنگ جهانی دوم با درجه ستوانی در جنگ خدمت و مدال برنز دریافت کرد. وی در سال 1946 به دانشکده ییل پیوست.     پرفسور دال نقش مهمی در تولد رشته علوم سیاسی ایفا کرد. وی یکی از پیشگامان استفاده از "تکنیک‌های تجربی در مطالعات علوم سیاسی" محسوب می‌شد. او که استاد برجسته و ممتاز علوم سیاسی دانشگاه ییل بود کتاب‌های متعددی را در زمینه دموکراسی، سیاست خارجی، کنگره ایالات متحده، رفاه، قانون اساسی ایالات متحده و موضوعات و عناوین بسیار دیگر قلم زد.  بر اساس رده‌بندی بخش ادبی مجله تایمز، کتاب «چه کسی حکومت می‌کند؟» وی که قهرمانانه از دموکراسی در نظریه دفاع می‌کند و در مقابل، آن را در عمل به چالش می‌کشد، در بین 100 کتاب برتر و اثرگذار پس از جنگ جهانی دوم قرار دارد.      علاوه بر آن، دکتر دال برای نخستین بار یک واژه جدید به نام "پلی آرشی" را برای دموکراسی مدرن و غیرمتمرکز به کار برد. یکی از برجسته‌ترین کارهای دال «عمومی کردن» علم سیاست بود.
  • مجتبی مقصودی
۳۰
خرداد
برگزاری پنجمین دوره انتخابات هیات مدیره انجمن علوم سیاسی ایران      آخرین پنجشنبه خرداد ماه، مجمع عمومی عادی و فوق العاده انجمن علوم سیاسی ایران در خانه اندیشمندان علوم انسانی با حضور جمع کثیری از اعضاء پیوسته انجمن و با نظارت نماینده  وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برگزار شد. دستور جلسه مجمع عمومی فوق العاده ایجاد شعبات داخلی و خارجی بود که با اجماع نظر شرکت کنندگان مورد تصویب واقع گردید.      مجمع عمومی عادی انجمن نیز پس از استماع سخنان و گزارش رییس، خزانه دار و بازرس، به برگزاری پنجمین دوره انتخابات هیات مدیره انجمن پرداخت. نتیجه آراء کسب شده به شرح زیر است: اعضاء اصلی هیات مدیره: -          دکتر مجتبی مقصودی با 63 رای -          دکتر حسین سلیمی با 51 رای -          دکتر محمد کاظم سجادپور با 51 رای -          دکتر علی ربیعی با 39 رای -          دکتر قاسم افتخاری با 35 رای اعضاء علی البدل: -          دکتر علی مرشد زاد با 33 رای -          دکتر رضا جلالی با 17 رای بازرس: -          دکتر طاهره ابراهیمی فر با 52 رای بازرس علی البدل: -          دکتر جعفر حق پناه با 12 رای     هیات مدیره جدید پس از انتخابات در اولین جلسه خود مبادرت به تعیین مسئولین انجمن نمود که به اتفاق  آراء دکتر مجتبی مقصودی، دکتر حسین سلیمی و دکتر سجادپور به عنوان رییس، نایب رییس و خزانه دار انتخاب شدند.
  • مجتبی مقصودی
۲۵
خرداد
فراخوان مهم اطلاعیه برگزاری مجمع(نوبت دوم)   بدین وسیله به اطلاع می رساند: جلسه مجمع عمومی عادی ومجمع عمومی فوق العاده انجمن علوم سیاسی ایران (نوبت دوم )در روزپنج شنبه مورخ 1392/3/30 از ساعت 10 الی 12 در محل: تهران، خیابان استاد نجات اللهی(ویلا) نبش خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی با دستور جلسه زیر برگزار می گردد. بدینوسیله از اعضای محترم انجمن جهت مشارکت فعالانه و شرکت در تصمیم­ گیری ­ها در این نشست دعوت به عمل می ­آید.                      دستور جلسه مجمع عمومی:  ساعت 10 - تعیین اعضای هیئت مدیره انجمن - ارائه گزارش خزانه دار و بازرس انجمن - موارد دیگر دستور جلسه مجمع عمومی فوق العاده: ساعت 11 - ایجاد شعبات داخلی وخارجیهیئت مدیره انجمن علوم سیاسی ایران ضمنا هریک از اعضای پیوسته محترمی که نمی توانند در مجمع حضور پیدا کنند میتوانند با پر کردن فرم وکالتنامه در این رای گیری شرکت نمایند
  • مجتبی مقصودی
۱۸
ارديبهشت
ره نامه سیاستگذاری، سال دوم، شماره چهارم، زمستان 1390، صص 26 - 9                                                                                                                                   مجتبی مقصودی                                                                                                                             غلامرضا ابراهیم آبادی چکیده: طرح استانی شدن انتخابات مجلس، یکی از مهم ترین موضوعات بحث برانگیز یک دهه اخیر مجلس شورای اسلامی بوده است. این موضوع که برای نخستین بار در سال 1378 مطرح شد در سیر ادوار قانونگذاری پنجم، ششم، هفتم و هشتم با انتقادات و واکنش های مختلفی از جانب نمایندگان جناح های مختلف روبه رو شده است و در کشاکش این واکنش ها و انتقادات، با گذشت دوازده سال از نخستین سال ارائه آن در مجلس شورای اسلامی، تا کنون نتوانسته است از مرحله طرح فراتر رود و به قانون تبدیل شود. مغایرت روح کلی حاکم بر طرح با اصول دموکراسی و تمرکز زدایی، امکان ظهور دیکتاتوری انتخاباتی، کاهش مشارکت مردمی و ... بخشی از انتقادات منتقدان این طرح است. در این مقاله تلاش شده است تا یکی از اصلی ترین انتقادات این طرح، یعنی رابطه استانی شدن انتخابات مجلس با «وظیفه نمایندگی» نمایندگان مجلس مورد بررسی قرار گیرد. واژگان کلیدی: انتخابات، مجلس شورای اسلامی، نمایندگی، حوزه های انتخابیه، استانی شدن مقدمه در سال های اخیر، موضوع انتخابات و چگونگی برگزاری آن یکی از بحث برانگیزترین موضوعات در میان گروه های داخلی، جناح ها، محافل سیاسی و مراجع تصمیم گیری کشور بوده است. موضوعاتی نظیر چگونگی تأیید صلاحیت نامزدها، سن رأی دهندگان، نحوه اخذ آراء، بررسی نتایج انتخابات، تأیید اعتبارنامه منتخبان و ... از مهم ترین موارد اختلافی است که طی دو دهه اخیر موجبات تغییر و اصلاح پی در پی قانون انتخابات در ایران را فراهم کرده است. یکی از بحث برانگیزترین طرح های یک دهه اخیر ارایه شده به مجلس در خصوص انتخابات، طرح استانی شدن انتخابات مجلس بوده است. این طرح که ناظر بر یکی از مهم ترین مسائل انتخابات، یعنی تغییر و تعیین حدود جدید حوزه های انتخابیه می باشد در زمره معدود طرح های مرتبط با قانون انتخابات است که نمایندگان طیف های مختلف اکثریت یا اقلیت، به دور از هر گونه موضع گیری جناحی و سیاسی در خصوص موافقت یا مخالفت با آن اظهار نظر کرده اند. نخستین مباحثات و مجادلات در خصوص ابعاد و آثار مختلف این طرح در اواخر پنجمین دوره مجلس شورای اسلامی (1378) آغاز شد و سپس در مجالس ششم، هفتم و مجلس هشتم مورد بحث و بررسی قرار گرفته و در سیر گذار از ادوار مختلف قانونگذاری، تا کنون با واکنش های متفاوتی مواجه شده است........ در ادامه نویسندگان مقاله به طرح نسبتا مبسوط پیشینه طرح (یک طرح در چهار مجلس)، دیدگاه های موافقان و مخالفان طرح، «وظیفه نمایندگی» و طرح استانی شدن انتخابات و نتیجه گیری پرداختند.         برای مطالعه متن کامل مقاله و  لیست منابع و ماخذ ر.ک.به:    مجتبی مقصودی و غلامرضا ابراهیم آبادی، ره نامه سیاستگذاری، سال دوم، شماره چهارم، زمستان 1390، صص 26 - 9
  • مجتبی مقصودی
۰۲
آبان

مقاله

SMS و کارکردهای سیاسی - اجتماعی آن

مجتب مقصودی و منیره عرب

اطلاعات سیاسی- اقتصادی،سال بیست و دوم، شماره 245-246،بهمن و اسفند 1386: 221 - 202

چکیده   

سرویس پیام کوتاه، در زمره آخرین دستاوردهای فناوری ارتباطی در یک دهه اخیر، طیف وسیعی از کارکردها و در مواردی کژکارکردی ها در سطح جهان و جامعه ایران را به همراه داشته است. نویسندگان مقاله با عطف توجه به گسترش بی سابقه این ابزار ارتباطی در سطح جامعه و به ویژه جوانان و دغدغه های حاصل از آن، با دستمایه قرار دادن نظریه کارکردگرایی، به طرح نکات فنی و تکنیکی از SMS مبادرت ورزیده و در ادامه مقاله، به طرح ویژگی ها و کاربردهای آن پرداخته اند.  

  تاریخچه SMS در ایران و کارکردهای گوناگون، به ویژه کارکردهای سیاسی- انتخاباتی و رقابتی آن در دو انتخابات اخیر کشور، بخش دیگری از این پژوهش را تشکیل می دهد.   

نویسندگان اثر، در آخرین بخش مقاله، تجربه برخی کشورهای توسعه یافته در اروپا و اقیانوسیه، کشورهای شرق آسیا و خاورمیانه را نیز مورد توجه قرار داده و نسبت میان SMS با موضوعاتی نظیر انتخابات، جنبش های سیاسی و دموکراسی را به بحث و بررسی کشیده اند.واژگان کلیدی: سرویس پیام کوتاه، ایران، کارکرد گرایی، انتخابات، جنبش های سیاسی و دموکراسی

  • مجتبی مقصودی