به نام خداوند صلح و دوستی
همایش و سخنرانی به مناسبت 5ژوئن 15 خرداد روز جهانی محیط زیست World Environment Day
صلح مهمترین شاخص مرزبندی گفتمانی و سیاست ورزی
دکتر مجتبی مقصودی رِئیس هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران
ارائه شده در همایش "صلح با محیط زیست" ۲۰خرداد ۱۳۹۸.
سالن فردوسی خانه اندیشمندان
این سخنرانی مدعی است که شاخص های مرزبندی گفتمانی و سیاست ورزی به واسطه تغییر بسترها و زمینه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ارتباطی – تکنولوژیکی دچار تغییرات جدی شده و تمهید "پیوست صلح و محیط زیست" در برنامه ریزی و سیاستگذاری های های کلان ملی یک ضرورت است.
این متن ناظر بر ارائه چند گزاره کلیدی در این ارتباط است.
اول: تحول در پارادایم اصلی جامعه شناسی سیاسی و مرزبندی های گفتمانی و سیاست ورزی: جامعه شناسی سیاسی از زمان شکل گیری توسط کارل مارکس تا کنون سه تحول عمده را تجربه کرده است. جامعه شناسی سیاسی کلاسیک با تکیه بر مفهوم "طبقه" شکل پذیرفت و مبنای تعیین خطوط تمایز و همبستگی شد. جامعه شناسی سیاسی مدرن با تکیه بر مفهوم "هویت" اعم از هویت قومی، نژادی، زبانی، دینی، مذهبی، جنسیتی شکل پذیرفت. مفاهیمی نظیر جامعه شناسی سیاسی محیط زیست و جامعه شناسی سیاسی صلح در حاشیه مفاهیم دیگر مطرح و مورد توجه قرار گرفت. جامعه شناسی سیاسی پست مدرن دو مفهوم کلیدی صلح و محیط زیست، کلید فهم وضعیت نیروهای سیاسی- اجتماعی و روشنفکری و رویکرد و سیاستگذاری دولت هاست.
دوم: گسترش و تقویت جریانات صلح جو، تعامل طلب و مصالحه جو: جریانات صلح جو، تعامل طلب و مصالحه جو در همه حوزه ها و در همه ی جهان در حال گسترش و تقویت اند و علیرغم همه ی تضعیقات، موانع، فشارها، بازدارنده های قانونی، شبه قانونی، غیرقانونی و فراقانونی در حال بال و پر گرفتن و تاثیر گذاری اند و عملا امکان نادیده انگاری و حذف آنها متصور نیست. دیگر نمی توان افراد، جریانات و نیروهای صلح طلب و مصالحه جو را نادیده انگاشت و در سایه عدالت انقلابی، مبارزه طبقاتی و امثالهم آنان را به حاشیه راند و مباحث محوری این حوزه را در ذیل مباحث دیگر فروکاست. کمتر حوزه ای دیگر وجود دارد که تهی از موضوع، مفهوم و مضمون صلح و مصالحه، همزیستی مسالمت آمیز باشد. نمونه آن در حوزه محیط زیست در موضوع وضعیت آب، هوا و خاک، جنگل، تالاب، دشت و کوه، گونه های جانوری.... جامعه آگاه تر، حساس تر، مسئولیت پذیرتر، پرسشگر و مطالبه گر شدند.
سوم: آوانگاردی و ارتجاع در زمانه ی ما: اگر بپذیریم آوانگاردی، پیشاهنگی و پیشرو بودن زمان مند و مکان مند هست. در حال حاضر پیشروترین نیروهای اجتماعی، نیروهای صلح جو، تعامل طلب و مصالحه جو هستند که محیط زیست را فهم می کنند و دغدغه محیط زیست را دارند. مرتجع بودن و پیشرو بودن، آینده نگر بودن و در مقابل گذشته نگر بودن با مفهوم صلح قابل شناسایی و تعمیم است. بدین لحاظ در دنیای امروز صلح طلبی و مصالحه گری شاخص ترقی و ارتجاع است. این آوانگاردی مبتنی بر فضیلت، اخلاق، گذشت و ایثار است
